Gaskachel

Een gaskachel is een vrijstaand apparaat dat warmte produceert door het verbranden van aardgas. Een gaskachel is zichtbaar een  gesloten apparaat, maar heeft aan de onderzijde openingen voor toevoer van lucht. Aan de binnenzijde is een gaskachel voorzien van vuurvaste steen om de metalen buitenzijde te beschermen tegen de opgewekte hitte. Tevens absorbeert de vuurvaste steen of vermiculiet de vrijgekomen energie om de warmte in het apparaat en de omliggende ruimte af te geven en niet verloren laat gaan in de schoorsteen.

Gaskachels moeten voorzien zijn van beveiligingen. Zo’n beetje elke gaskachel stopt met gas geven wanneer de waakvlam dooft, maar er is meer. Zo is er een zogenaamd CDA-systeem en een zogenaamd TTB systeem. Het CDA-systeem zorgt ervoor dat het toestel automatisch uitvalt wanneer er te weinig zuurstof in de lucht is. Het TTB-systeem stopt de toevoer van gas, en bijgevolg de werking van het toestel, wanneer het een terugslag van verbrandingsgassen detecteert. Gaskachels van voor 1995 zijn geen van beide uitgerust met een van die systemen. Kachels na 1995 meestal wel.

De aanwezigheid van een TTB kun je ook controleren door achter de kachel te kijken. Het is te herkennen aan een voeler onder de trekonderbreking (dat is een meestal rechthoekig gat aan de achterkant van de kachel, onder het ronde gat waar de schoorsteenpijp de kachel binnen gaat). De voeler is een stukje metaal ter grootte van een luciferdoosje of een spiraaltje vanwaar een draad gaat naar de plaats waar de knoppen zitten of in ieder geval naar de gasleiding.

Tijdens de koude maanden, neemt de kans op ongevallen met koolmonoxide (CO) weer toe. Gaskachels zijn er iedere winter de oorzaak van dat mensen overlijden en tientallen slachtoffers in het ziekenhuis belanden na een koolmonoxide vergiftiging. De oorzaak van een koolmonoxidevergiftiging ligt vaak in slecht onderhouden gaskachels, geisers en schoorstenen, maar kan ook worden veroorzaakt door het dichtstoppen van ventilatieopeningen.

Wat is koolmonoxide?
Koolstofmonoxide, koolstofmono-oxide of CO is een verbinding tussen koolstof en zuurstof en een gas dat onder meer ontstaat door onvolledige verbranding van koolstof, fossiele brandstoffen of andere brandbare stoffen die koolstofverbindingen bevatten. Het is een vrij belangrijke stof in de chemische industrie. Koolmonoxide is giftig, kleurloos en reukloos. Hierdoor is het erg gevaarlijk.

Een gaskachel moet bepaalde stoffen verbranden om voor warmte te kunnen zorgen. Zuurstof is een essentieel onderdeel voor een volledige verbranding. Als er onvoldoende zuurstof bij de vlam kan komen, bijvoorbeeld door een verstopt ventilatiekanaal van de geiser, komt het gevaarlijke koolmonoxidegas vrij.

Hoe herken je koolmonoxide?
Er zijn een aantal indicaties die op het gevaar van koolmonoxide wijzen. In een woning moet men vooral letten op de vlam in de gaskachel. Deze hoort blauw van kleur te zijn. Is de vlam oranje, wijst dit op de aanwezigheid van koolmonoxide. Ook beslagen ramen zijn een indicator van gevaar. Vrijgekomen waterdamp die door een verkeerd of niet werkende afvoer niet verdwijnt, zorgt voor beslagen ramen.

Er zijn ook lichamelijke verschijnselen die de aanwezigheid van koolmonoxide verraden. De symptomen van koolmonoxidevergiftiging zijn te vergelijken met griepverschijnselen zoals, lichte hoofdpijn, misselijkheid, overgeven en vermoeidheid. Des te groter de blootstelling, des te heviger de hoofdpijn wordt. Ook krijgt men last van verwarring, slaperigheid en een versnelde hartslag.